De Hersenstichting draagt met € 600.000 bij aan een onderzoek van het LUMC, HMC, Erasmus MC en Rijndam Revalidatie. Het onderzoek staat onder leiding van prof. Wilco Peul en prof. Gerard Ribbers. De onderzoekers willen patiënten met traumatisch hersenletsel helpen om beter te herstellen. Dat doen ze door meer kennis te verzamelen over welke behandelingen het beste helpen.

Als je leven in een klap verandert

Als je hoofd een plotselinge klap krijgt, kunnen je hersenen flink schade oplopen. Bijvoorbeeld tijdens een auto-ongeluk, of bij een vechtpartij. Dat noemen we traumatisch hersenletsel.

Traumatisch hersenletsel is één van de belangrijkste doodsoorzaken voor mensen onder de 45 jaar. Als je het overleeft, heb je daarna vaak nog veel klachten. Lichamelijk, maar ook mentaal en bijvoorbeeld bij het omgaan met andere mensen. De gevolgen zijn dus erg groot. Maar we weten nog niet goed hoe mensen met dit letsel het beste behandeld kunnen worden.

Dat komt onder andere omdat onderzoek naar traumatisch hersenletsel erg lastig is om te doen. Als iemand net een zwaar ongeluk heeft gehad, kun je nu eenmaal niet allerlei testen gaan doen. De patiënt moet op dat moment verzorgd worden.

Ook is er geen goed overzicht van welke behandelingen er allemaal zijn. Bovendien verschillen de behandelingen per ziekenhuis. Het is daarom niet altijd duidelijk welke behandeling het beste is voor een patiënt.

Hoe goed werken de behandelingen eigenlijk?

De onderzoekers willen alle soorten behandelingen bij traumatisch hersenletsel in beeld brengen. Van de behandeling bij de spoedeisende hulp tot het revalideren en het verpleeghuis.

Ze verzamelen informatie over deze behandelingen. Wat de behandeling precies doet, maar ook of die goed werkt. Daarmee willen ze twee belangrijke vragen beantwoorden:

1. Kun je bij traumatisch hersenletsel het beste direct opereren, of is het beter om te wachten zodat een operatie niet nodig is?

2. Welke verschillende behandelingen zijn er om mensen weer beter te maken en hoe goed lukt dat?

“Traumatisch hersenletsel is een aandoening die nog niet goed begrepen wordt en heel ernstige gevolgen kan hebben. Hopelijk kan dit onderzoek bijdragen aan een betere behandeling voor patiënten in de toekomst.”

Prof. Wilco Peul:

Waarom steunt de Hersenstichting dit onderzoek?

Het is voor het eerst dat er zo uitgebreid onderzoek wordt gedaan naar traumatisch hersenletsel. Dat zorgt voor betere diagnose en behandeling voor patiënten in de toekomst. Zij hebben zo minder last en herstellen beter.

Dit onderzoek draagt bij aan de doelstelling van de Hersenstichting: minder sterfte en ziektelast door hersenaandoeningen. Daarom steunt de Hersenstichting het onderzoek met € 600.000.

Meer over het onderzoek

Voor dit onderzoek werken verschillende ziekenhuizen en revalidatiecentra met elkaar samen.

Hoe pakken ze dit aan?

De onderzoekers gaan nieuwe patiënten met matig tot ernstig traumatisch hersenletsel volgen. Dat doen ze twee jaar lang, vanaf het moment dat de patiënt met hersenletsel in het ziekenhuis. De onderzoekers houden verschillende dingen bij:

  • Welk hersenletsel patiënten hebben.
  • Welke behandeling patiënten krijgen en hoelang die duurt.
  • Welke gevolgen van het hersenletsel patiënten blijven houden.
  • Hoe goed patiënten dingen zelf kunnen doen.
  • Hoe goed patiënten zich voelen.
  • Hoe gezond patiënten zijn.

Welke resultaten verwachten de onderzoekers?

Na het onderzoek hebben de onderzoekers een compleet beeld van alle verschillende behandelingen en gevolgen van traumatisch hersenletsel. Ook hebben ze meer kennis over wat bij verschillende soorten hersenletsel wel en niet werkt. Artsen en verpleegkundigen kunnen zo beter de beste behandeling voor hun patiënten bepalen.

Hoe ver is het onderzoek?

Er zijn nu bijna 1000 patiënten die meedoen aan het onderzoek. Zij worden twee jaar lang gevolgd, in de zomer van 2022 is alle informatie verzameld. Daarna gaan de onderzoekers de informatie verder bestuderen.

Wat is de volgende stap?

Als het onderzoek klaar is, weten de onderzoekers welke behandelingen het beste werken. Die worden daarna verder onderzocht. Dat helpt om richtlijnen te maken voor behandelingen en de zorg voor patiënten met traumatisch hersenletsel te verbeteren.

Op de foto; prof. Gerard Ribbers. Fotograaf: Petra Oudshoorn