Confettikanon

Mijn eerste blog voor de Hersenstichting!! Ik hoop dat ik met mijn ervaringen iets kan betekenen voor mensen die iets dergelijks hebben meegemaakt. In deze blog kun je lezen hoe ik niet-aangeboren hersenletsel (Post Commotioneel Syndroom) heb opgelopen.…

Op maandag 3 september 2018, veranderde mijn leven van het ene op het andere moment. Tijdens de kermis, waar ik ieder jaar present was, ontplofte van erg dicht bij een flink confettikanon in mijn gezicht. Na eerst de paniek en vervolgens ook een boel lol, kwamen na een dag of 10 langzamerhand de klachten…

Een hersenschudding

‘Je hebt een hersenschudding! Een paar weken rustig aan doen, dan ben je er wel weer’, was wat de huisarts zei. ‘Dat is haalbaar’, dacht ik meteen. ‘Een stapje terug in elk onderdeel van mijn drukke leven, moet te doen zijn.’

In het begin was iedere week een tegenvaller, want weer verbeterde het niet. Op een gegeven moment stelde ik de herstelperiode iets bij: ‘Over een jaar ben ik er weer en haal ik alles in wat ik heb gemist!’
Ook dat bleek niet haalbaar.
Weken werden maanden, maanden werden jaren. 5 jaar inmiddels.

Uit balans

Compleet uit balans, geen controle meer over mijn lijf en brein!! Wat werd ik onzeker en angstig door de klachten die ik ervaarde en doordat anderen beter leken te weten wat goed voor mij was dan ikzelf.

Mijn wereld werd steeds kleiner. Werken lukte niet meer, sociale contacten werden steeds minder. Sporten vond ik altijd erg belangrijk en fijn. Ook dat ging niet meer.

Ik was het liefst thuis. Daar hoefde ik niemand iets uit te leggen en daar hoefde ik niet bang te zijn dat, wat ik ook wilde ondernemen, niet ging lukken.

Vertrouwen

Echter ben ik nooit het vertrouwen verloren dat het goed komt. Altijd, ondanks lastige momenten, eenzaamheid, verdriet en frustraties, ben ik ervan overtuigd geweest dat er betere tijden komen. Iedere keer als er een terugval is, vind ik een manier weer op te krabbelen.

Ondanks dat ik veel het gevoel heb gehad dat ik er alleen voor sta, veel onbegrip en meningen van mensen (om mij heen) heb ervaren, heb ik alles aangegrepen voor mijn herstel. Ik zoek naar elk puzzelstukje en waar mogelijk leg ik deze op zijn plek.

Zoektocht

Het is een flinke zoektocht, onder andere naar: ‘Hoe zit ik als persoon in elkaar?’, ‘Wat maakt dat mijn klachten aanhouden?’, Heeft dat wellicht enig verband met elkaar?’

Wat heb ik mezelf leren kennen de afgelopen jaren! Alles waar ik dacht de controle over te hebben in mijn leven, was ineens weg! Ik was een werkende moeder met, op dat moment, jonge kinderen op de basisschool. Ik hield alle ballen hoog en had een druk sociaal leven.

Als iets dergelijks je overkomt, dan staat de wereld op zijn kop en komt er zoveel op je af, waaronder gelukkig ook mooie en leerzame dingen. In mijn volgende blog meer daarover!

Suzanne liep in 2018 hersenletsel op door een confettikanon die te dicht bij haar gezicht afging. Dit veranderde haar leven van het ene op het andere moment. Ze hoopt met haar blogs iets te kunnen betekenen voor mensen die iets dergelijks hebben meegemaakt.