De klapdeur
29 november, 2024
De klapdeur
29 november, 2024
Leven met een hersenaandoening: Toen en nu
26 november, 2024
Op de Franse camping is het warm en heerlijk rustig. We hebben al gewandeld en gezwommen. Loom in een stoel bedenk ik me, in dat warme zonnetje, om mijn kruimels te gaan illustreren. Penselen, potloden, papier en verf, het is allemaal aanwezig en ik begin te tekenen.
Als Kees met een kop koffie aan komt zetten loopt er een Nederlandse dame voorbij. “Bij Hollanders ruik je altijd koffie”, roept zij dan. Hmm, daar moet ik even over nadenken. Ik kijk verbaasd op en denk….maar ze loopt al naar mijn tafeltje toe.
“Jeetje, wat kan jij goed tekenen!” “Nou, niet echt goed hoor”, geef ik aan. “Maar er komt wel op papier wat ik uit wil drukken”. Daar moet de vrouw dan weer even over nadenken.
Ik leg dus maar uit dat ik af en toe verslagjes maak van gebeurtenissen zoals ik ze ervaar. Ik heb geleerd om niet te zeggen dat ik fulltime ADHD’er ben. Ach, zo’n modern kwaaltje, is het dan! Of “Oh, ben jij zo’n druk typje dan?”. Of “Heb je je ritalin al ingenomen?”, haha… Zo kan ik echt wel even doorgaan maar hier stopt het.
Haar reactie is, “wat leuk mag ik het lezen?” De volgende dag komt zij weer langs. “Wat een leuke verhaaltjes zeg en wat een fantasie heb jij!” “Nou, er komt geen fantasie aan te pas hoor”, leg ik uit. “Het is een verslag van een gebeurtenis en ik verzin nog geen komma…” “Ook goed”, zegt de vrouw, “maar wat heerlijk als je zoveel fantasie hebt!”
Wie luistert er hier nu niet?
29 november, 2024
Toen ik mijn herseninfarct kreeg, kreeg ik meteen (de dag erna) ook de boodschap van één van de vele dokters…
26 november, 2024
35 jaar Hersenstichting betekent ook 35 jaar ontwikkelingen. Hoe anders is het leven met een hersenaandoening nu, in vergelijking met…