Blijvende schade

Door het ongeluk heb ik schade opgelopen in de voorhoofdkwab. Het is mij nu duidelijk dat het een belangrijk hersengebied is. Ik heb door de beschadiging nu veel moeite met het plannen en organiseren, het oplossen van problemen, besluiten nemen, (korte termijn) geheugen en het beheersen van het gedrag en emoties.

Stemmingswisselingen

Mijn emoties heb ik niet onder controle waardoor ik stemmingwisselingen heb. Door hersenletsel ben ik een erg gevoelig persoon geworden. Dat is vaak niet zichtbaar omdat ik met humor en een bepaalde houding het niet wil laten zien. Maar een goede vriendin weet dat ik bij bijna elke film of televisieprogramma moet huilen. Zoals een lotgenoot zei: ‘ je bent emotioneel incontinent geworden’.

Ik kan bepaalde complexe taken (waarbij je meerdere handelingen tegelijk moet uitvoeren) zoals koken en sporten slechter uitvoeren. Verder heb ik moeite met initiatief nemen, omgaan met onverwachte veranderingen en concentratie. Veel situaties kan ik niet overzien, waardoor ik mijzelf vaak tegen kom. De rem is er ook af. Hierdoor kan ik moeilijk ergens mee stoppen. Het opstarten van de dag is een groot gevecht. Ik ben eigenlijk altijd moe en ik heb dagelijkse hoofdpijn. Als ik eenmaal ben opgestart, dan ben ik ook echt ‘aan’ en niet meer te stoppen. Daarna ben ik dan weer oververmoeid en overprikkeld. Ik heb hier jaren therapie voor gekregen maar blijkbaar is dit een gevolg van blijvende schade. Het deed mijn zelfvertrouwen niet goed om altijd te zien dat doelen niet haalbaar waren.

Mijn persoonlijkheid zit mij vaak in de weg. Ik houd graag van spontaniteit, zolang ik zelf maar de controle heb. Plannen is daarom iets wat slecht bij mij past. Met hersenletsel is het moeilijk in te schatten hoe een dag eruit ziet. Mijn klachten zijn vaak onverwacht. Ik kijk nu per moment hoe het gaat. Ik heb dagen waarbij ik niks onderneem. Op zo’n dag lukt hooguit boterhammen smeren en dan vergeet ik vaak daarnaast nog te drinken. Op andere dagen kan ik erg enthousiast zijn. Lastig wanneer de hersenen oververmoeid zijn maar je lichaam nog erg energiek is. Het is daarom dagelijks een gevecht om met dit letsel te moeten leven. Maar het gaat ook zoals het gaat. Mijn letsel kan ik niet veranderen. Maar ik kan wel de situatie veranderen hoe ik er mee om ga.

Beschadiging

Het is goed om te begrijpen dat dit een beschadiging is. Hier kan ik zelf weinig tot niks aan doen. Helaas ervaar ik vaak onbegrip en weinig inlevingsvermogen van anderen. Mijn hersenen waren met mijn 14de nog in ontwikkeling. Nu zoveel jaar later wordt duidelijk dat de ontwikkeling van mijn hersenen is gestagneerd. Dat is erg confronterend omdat het een hele belangrijke levensfase is, waarin het mij is overkomen. Het is midden in de pubertijd gebeurd. Waarin je een eigen persoonlijkheid aan het ontwikkelen bent. Ik ben erg volwassen geworden door het letsel. Maar ik heb ook bepaalde fases van mijn leven gemist. Het uitgaan met vrienden lukte niet meer en ook een relatie heb ik niet gehad. Het is iets wat ik nog altijd moeilijk vind. Maar ik probeer ook te kijken wat het letsel mij heeft gegeven. Ik heb bijzonder lieve mensen ontmoet. Ik heb een duidelijk zelfbeeld gekregen en kan mij communicatief goed verwoorden. Dankzij het ongeluk met blijvende schade heb ik ook ingezien dat gezond geboren worden, geen zekerheid geeft op een gezond leven. Daardoor ben ik erg dankbaar geworden voor het leven en alle mooie momenten die ik mag meemaken.

Johanneke

Lees hier de vorige blog van Johanneke

Johanneke was 14 jaar toen zij door een ongeluk niet-aangeboren hersenletsel opliep. Ze is op de fiets aangereden door een bus. Zij worstelt nog dagelijks met de gevolgen van dit ongeluk.