De klapdeur
29 november, 2024
De klapdeur
29 november, 2024
Leven met een hersenaandoening: Toen en nu
26 november, 2024
Dinsdag 09 juni 2020
Meer artikelen in Blogs Geplaatst onder Migraine door Aniek Korevaar
Toen de optie huishoudelijke hulp ter sprake kwam, antwoordde ik resoluut nee! Ik weet niet of ik op dat moment daadwerkelijk vond dat ik voor mijzelf kon zorgen of dat ik vond dat ik voor mezelf moest kunnen zorgen. Ik vind het lastig hulp van anderen aan te nemen, erom vragen doe ik misschien, na vele overwegingen.
Elk klein beetje hulp bevestigt natuurlijk ook dat je het niet meer alleen kan, wat confronterend is. Ik was nog niet zo ver in het acceptatie proces. Ik had nog te weinig begrip voor mezelf.
Altijd wil ik zo zelfstandig en zelfredzaam mogelijk zijn. Zeker nu. Alles wat ik nog kan doe ik zelf.
Ik ben eind 20, woon alleen met een kat in een 2-kamer woning op een oppervlakte van nog geen 55 m2 en ik ben niet zichtbaar lichamelijk beperkt. Mijn armen en benen functioneren nog naar behoren. Ik vond mezelf niet typerend voor huishoudelijke hulp vanuit de Wet Maatschappelijke Ondersteuning.
De mogelijkheid heeft eerst een aantal maanden in de week gelegen, zodat ik er over na heb kunnen denken. Ik verwaarloos mijzelf en mijn kat absoluut niet, maar ik heb weleens beter voor mijzelf en mijn omgeving kunnen zorgen. Het huishouden kost mij veel inspanning. Als ik het huishouden ga doen moet ik het goed plannen en organiseren naast mijn andere activiteiten. Zelfs de ogenschijnlijke simpele activiteiten. Ik moet mijn energie verdelen over de dingen die nou eenmaal moeten in het dagelijkse leven en de dingen die ik graag wil doen. Zoals ik al eerder schreef is mijn energie beperkt en verschillend van dag tot dag, van minuut tot minuut. Dit zorgt vaak voor uitstel van het huishouden, omdat het niet een favoriete bezigheid is. Hierdoor stapelt het zich op en neemt het meer tijd in beslag dan voorheen. De taken worden daarmee uiteindelijk groter en intensiever. Een rommelig huis zorgt weer voor veel onrust.
Als ik huishoudelijke hulp krijg toegewezen, houd ik energie over. De energie die ik normaal in het huishouden stop kan ik dan ergens anders insteken. En zo had ik het eerder nog niet bekeken.
Wie weet lukt het mij om sporten weer op te pakken, achterstallige klusjes te doen of een aantal uurtjes vrijwilligerswerk ter voorbereiding om uiteindelijk weer terug te komen op de arbeidsmarkt.
Er zal tijdens het huisbezoek van de gemeente een keukentafelgesprek plaatsvinden. Het zal moeilijk voor mij worden om vooral nadruk te leggen op wat er niet goed gaat en wat ik niet meer kan in plaats van wat ik nog wel kan.
Na wat aanmoediging en positieve verhalen heb ik de stap gezet om de aanvraag te doen. Ver buiten mijn comfort zone, maar oude manieren openen geen nieuwe deuren.
Inmiddels heb ik nu al aantal maanden een huishoudelijke hulp voor 100 minuten per week. Ik doe nog een heleboel zelf, maar het biedt zeker meer rust en ik kom meer toe aan andere alledaagse zaken.
29 november, 2024
Toen ik mijn herseninfarct kreeg, kreeg ik meteen (de dag erna) ook de boodschap van één van de vele dokters…
26 november, 2024
35 jaar Hersenstichting betekent ook 35 jaar ontwikkelingen. Hoe anders is het leven met een hersenaandoening nu, in vergelijking met…