De klapdeur
29 november, 2024
Dinsdag 01 februari 2022
Annemarie van der Sar is samen met haar man Edwin oprichter van de Edwin van der Sar Foundation welke sinds 2021 gefuseerd is met de Hersenstichting. Ze is ervaringsdeskundige en als ambassadeur van de Hersenstichting nog steeds nauw betrokken bij alle projecten. Ze schreef voor ons een blog over overprikkeling.
‘Het kan zomaar zijn dat je in je leven specialist wordt in een onderwerp dat tot voor kort een enorme ver-van-je-bed-show was. Ik was 36 en kreeg een hersenbloeding. Dat verwacht je niet op die leeftijd. Maar ineens heb je ermee te maken en moet je ermee leren omgaan, of je het nu wilt of niet. Ik heb drie weken in het ziekenhuis gelegen. Van die periode herinner ik me niet zo heel veel. Ik had geen idee wat ik had en waarom ik daar lag. Het enige wat ik nog weet is dat ik naar huis wilde en absoluut niet naar het revalidatiecentrum. Ik dacht dat ik het thuis zelf wel kon. Ik had toen geen besef van de impact van wat me was overkomen. In de auto terug naar huis merkte ik dat ik helemaal niet tegen al die prikkels kon. Ik had natuurlijk lang in een ziekenhuiskamer gelegen, dus de buitenwereld was heftig. Ik bleef de eerste tijd het liefst binnen. Dat was veilig.
“De meest alledaagse dingen werden ineens een enorme uitdaging. De supermarkt was ineens een plek waarbij mijn zintuigen overweldigd werden door een stortvloed aan prikkels en informatie.”
Annemarie van der Sar
Na mijn hersenbloeding moest ik veel dingen opnieuw leren; praten, lopen, plannen. Ook de meest alledaagse dingen werden ineens een enorme uitdaging. Boodschappen doen bijvoorbeeld. De supermarkt was ineens een plek waarbij mijn zintuigen overweldigd werden door een stortvloed aan prikkels en informatie. Een grote hoeveelheid spullen om uit te kiezen, de aanwezigheid van andere klanten, kunstlicht. Kortom, een enorme struggle die een goede planning en voorbereiding vereiste.
Voor veel mensen met NAH is ook het sporten in een sportschool of genieten van een avondje uit niet meer vanzelfsprekend. Daar levert de overdaad aan prikkels zoveel problemen op, dat ze het uit de weg gaan. En dat is verschrikkelijk, want je hebt het gevoel buitenspel te staan. Je zal je leven anders moeten vormgeven om te kunnen meedraaien of, als dat niet gaat, gewoonweg níet meedraaien. Ik kan gelukkig weer leuke dingen ondernemen. Ik sport regelmatig en neem nog altijd voldoende rust om weer in balans te komen. Maar ook ik heb tijdelijk buitenspel gestaan. Het soort buitenspel waar niet voor wordt gefloten en waarbij het spel gewoon doorgaat. Dat voelt oneerlijk en je moet ermee leren omgaan. Daarom is het extra bijzonder als mensen het spel wel stilleggen en kijken naar mogelijkheden voor jóu om wel mee te kunnen doen. Dat is waar inclusie begint en het buitenspel eindigt!’
De Hersenstichting ondersteunt mensen met een hersenaandoening om het beste uit hun leven te halen. We werken aan een aangepast aanbod voor werk, bewegen en vrije tijd zodat mensen daadwerkelijk mee kunnen doen aan de maatschappij. Benieuwd hoe?