Hoe de wereld vloeibaar werd!

Trage stromen van beelden, herinneringen, gedachten trekken voorbij in mijn hoofd en scheppen
een angstwekkend visioen van een ongrijpbare wereld waarin ik verdwaalde. Iets hield mijn spieren,
aders en gewrichten bij elkaar maar de alleenheerschappij was ik kwijt. Dit beeld kwam in mij op
toen mijn lichaam iets anders wilde, of minder vriendelijk gezegd, weigerde functies uit te oefenen.
Het was letterlijk vervreemdend om te voelen dat zich iets zelfstandigs voltrok in mijn lijf waarvan ik
slechts de uitwerkingen bemerkte. Die heerschappij van de hersenen was doorbroken door andere
krachten die mij hadden overgenomen. Ik wankelde en hield mij vast aan de deurpost. En diep in
mijn brein besefte ik dat mijn wereld voorgoed anders wordt. De ervaring dat er iets gebeurde, misging in
mijn hersenen, heeft tot een, hoe onbewust ook, andere levensinstelling geleid.

Gedicht

Angst 1

Angst is geen waarneming, angst is er
en heeft geen externe oorzaken
zoals blijheid of boosheid
maar angst is grenzeloos
en steekt op als een koude oostenwind
die zich wringt tussen de kieren van de geest

vluchtig als de lucht die in- en uitgeademd wordt
circuleert angst
onzichtbaar als een geheime code

zou ik een boom zijn ik heb geen angst
ik schiet wortel en groei, spreid mijn takken
laat de bladeren komen en vallen
en wieg mee met de winden
zou ik een dier zijn zou ik traceerbare angst hebben
voor een sterkere tegenstander en instinctief vluchten
of in uiterste nood vechten
zou ik een mens zijn ik zou als een dier mij verbergen
een veilig heenkomen zoeken
of verlamd als een konijn voor het licht van de koplampen
als een mist die sluipend alles vervaagt
een witte muur optrekt
en aarzeling wankelen wordt

Alfons kreeg twee jaar geleden een TIA en heeft in de afgelopen jaren een paar wegrakingen gehad en sinds een half jaar last van duizelingen. Hij blogt daarover en maakt gedichten.