Tremor

Een tremor wordt door verschillende factoren meer merkbaar zoals bij stress, angst, vermoeidheid, alcoholontwenning, een te snel werkende schildklier (hyperthyreoïdie), inname van cafeïne of het gebruik van stimulerende middelen.

Er zijn verschillende typen tremoren. Tremoren worden ingedeeld naar frequentie (hoe snel en vaak de bevende bewegingen optreden) en amplitude (hoe groot de uitslag van de beving is en variërend van fijn tot grof). Ook wordt bekeken hoe ernstig ze zijn en of ze optreden in rust, tijdens beweging of aan het eind van een bewuste beweging.

• Rusttremor: Een langzame, grove tremor die in rust optreedt. De spieren zijn dus in rust. Hierdoor beven de benen of armen van de patiënt, ook bij volledige ontspanning. Een rusttremor kan ontstaan wanneer verzamelingen zenuwcellen aan de onderkant van de grote hersenen verstoord raken. Dergelijke verstoringen kunnen worden veroorzaakt door bijvoorbeeld de ziekte van Parkinson, het gebruik van bepaalde geneesmiddelen (zoals lithium en antipsychotica) of een vergiftiging met zware metalen (zoals bij de ziekte van Wilson, waarbij zich koper in lichaamsweefsels stapelt).
  Rusttremorkan soms weliswaar heel vervelend en lastig zijn, maar meestal worden de kleine willekeurige bewegingen, zoals het drinken van een glas water, er maar weinig door beïnvloed.
• Intentietremor (cerebellaire tremor): Een betrekkelijk langzame, grove tremor die optreedt aan het einde van een bewuste beweging, bijvoorbeeld bij het indrukken van een knop. Intentietremor kan worden veroorzaakt door beschadiging van de kleine hersenen of de verbindingen daarvan. Veelvoorkomende oorzaken zijn een beroerte of multipele sclerose. Andere aandoeningen die leiden tot een intentietremor zijn bijvoorbeeld de ziekte van Wilson en alcoholisme. Overmatig gebruik van kalmerende middelen of middelen tegen epileptische aandoeningen waarbij de kleine hersenen slecht gaan functioneren kan ook een oorzaak van intentietremor zijn.
  Intentietremor kan verergeren bij een activiteit, zoals het aanraken van een voorwerp met de hand. Door de tremor kan het bedoelde voorwerp worden gemist.
• Flapping tremor (asterixis): Een grove, langzame a-ritmische tremor die optreedt wanneer iemand zijn armen en handen uitsteekt. Meestal is deze tremor een gevolg van leverfalen. Maar het kan ook een gevolg zijn van een hersenbeschadiging of nierfalen of als gevolg van een stofwisselingsziekte. De spierspanning valt plotseling en kortdurend weg. Als gevolg daarvan valt de hand heel even omlaag om dan snel weer naar de oorspronkelijke positie terug te keren. Deze tremor kan samengaan met andere tremoren en met myoklonie (zeer snelle samentrekkingen van een spier of een spiergroep).
• Essentiële tremor: Een snelle en fijne tremor, waarvan de oorzaak vaak erfelijk is bepaald.

• Idiopathische tremor: Een tremor met onwillekeurige trillingen waarvan de oorzaak voor 50% erfelijk is bepaald, maar de oorzaak onbekend is.
• Orthostatische tremor: Een bewegingsstoornis van de benen, die vaak niet herkend wordt door zowel de patiënt als de dokter. De patiënt heeft eerder last van een wankel gevoel dan van trillen. De tremor is niet goed zichtbaar met het blote oog. Bij stilstaan ontstaat een fijne tremor in de beenspieren wat een gevoel van instabiliteit geeft; deze tremor vermindert bij lopen en verdwijnt bij zitten. De oorzaak van deze zeldzame aandoening is niet bekend, maar het komt vaker voor dan gedacht.

Het ontstaan van een merkbare tremor moet worden onderzocht door een arts. Meestal stelt de arts het type tremor vast aan de hand van de kenmerken en bepaalt dan welk onderzoek er wordt uitgevoerd. In de meeste gevallen hoeft een tremor niet te worden behandeld. Het vermijden van ongemakkelijke houdingen kan helpen. Voorwerpen moeten stevig, maar gemakkelijk worden vastgepakt en dicht bij het lichaam worden gehouden.

Bij een rusttremor wordt iemand volledig neurologisch onderzocht en wordt ook ander onderzoek uitgevoerd om na te gaan of er sprake is van de ziekte van Parkinson. Een rusttremor als gevolg van de ziekte van Parkinson wordt behandeld als onderdeel van deze ziekte.

Bij een intentietremor wordt er vaak een scan gemaakt, zoals een CT-scan of MRI-scan om te controleren of er een hersenbeschadiging is. Een intentietremor is moeilijk te behandelen, maar als de aandoening die de kleine hersenen aantast kan worden gecorrigeerd dan kan de tremor verdwijnen.

Bij flapping tremor wordt er bloedonderzoek uitgevoerd om de lever- en nierfuncties te onderzoeken. De tremor kan verdwijnen naarmate de lever- of nierfunctie verbetert.

Bij een essentiële tremor vraagt de arts welke geneesmiddelen iemand gebruikt en of hij angstig of gestrest is. Vaak wordt er bloedonderzoek uitgevoerd om te zien of er sprake is van een te snel werkende schildklier.

Een hersenoperatie (zoals Deep Brain Stimulation) kan alleen uitgevoerd wanneer het gaat om een ernstige, invaliderende essentiële tremor of rusttremor die met geneesmiddelen niet zijn te behandelen. Dergelijke ingrepen zijn alleen mogelijk in gespecialiseerde centra.